09 okt Overleeft een stiefgezin de bloedband?

Schreef Mandy vorige week een persoonlijk blog over haar eigen valkuilen als stiefmoeder, vandaag beschrijft Margot (coach en begeleider samengestelde gezinnen in de regio Arnhem) de bloedband versus de stiefband.

Overleeft een stiefgezin de bloedband…..?

Het is nogal een zware titel die ik aan dit blog meegeef. Overleven heeft meestal een negatief effect in een zin. En ja het is ook iets wat ik wil benadrukken.

De bloedband een hechtere band dan dit is er niet. Daarnaast staat vaak de stiefband in een stiefgezin, die kunnen we opbouwen met stiefkinderen, een bloedband is er altijd, een stiefband is een verworven band. Je zult als stiefouder nooit de beslissingen over een kind kunnen nemen die de ouder wel kan. De bloedband is er dan ook altijd als de partners kinderen meebrengen uit een vorige relatie. De kinderen krijgen bij het aangaan van een nieuwe relatie te maken met een stiefouder, op zich al een negatief woord stief, je kunt het ook bonusouder noemen. Maar wij gebruiken in de volksmond eigenlijk bijna altijd stiefouder. Denk eens aan het sprookje Assepoester, ook daarin komt de stiefouder niet echt positief naar voren.

De kinderen hebben er niet om gevraagd dat de ouders gingen scheiden, en daarna kiezen voor een nieuwe relatie. Hierdoor worden kinderen in feite ongevraagd geconfronteerd met een stiefouder waarmee ze geen (bloed-)band hebben. En ja, die bloedband maakt dat menig relatie – naast het mooie en het bijzondere ervan – ook te kampen heeft met de andere kant van de medaille.  We (her-)kennen het allemaal eigenlijk wel, de ouders ‘vechten’ voor hun eigen kind en zullen altijd voor het biologische kind opkomen als het nodig mocht zijn.

De bloedband is onvoorwaardelijk en dat is de relatie tussen twee partners niet. Menig relatie van een stiefgezin eindigt binnen vaak 7 jaar, omdat de kinderen niet met de nieuwe partner kunnen opschieten.  Kinderen kiezen bij conflicten altijd voor hun eigen ouder, ook al is de waarheid een andere. Ook komen kinderen eerder op voor eigen broers of zussen dan voor stiefbroers e/of -zussen.  De loyaliteit is door de bloedband erg hoog.

Het is gelukkig ook in vele gevallen zo, dat de stiefouder een mooie relatie opbouwt met het stiefkind of -kinderen. Wij zien dat als er van beide kanten de bereidheid is om in elkaar te investeren, én elkaar echt te willen leren kennen er een hogere slagingskans is. Ikzelf blijf benieuwd of de relatie tussen het stiefkind en de stiefouder standhoudt als de relatie tussen de partners over gaat. Ik weet het niet, de bloedband kun je niet evenaren maar je kunt wel een hele mooie stiefband opbouwen die prima past in het stiefgezin.

Vrij recent is er een afstudeerscriptie aan dit onderwerp besteedt, waar STIEFenCO haar medewerking aan heeft verleend. De titel van deze scriptie luidt: “De stiefouder en het stiefkind: de verbreking”. Conclusie is dat er onvoldoende wetenschap hierover is, dat er vermoedens bestaan dat de hechting van kind(eren) onder druk staat, als ook de relatie met een stiefouder op de klippen loopt.

De partners zullen respect voor elkaars kinderen moeten leren opbrengen, en de bloedwrok (“zeg jij iets over mijn kind, zullen we eens over die van jou beginnen”) nooit in de strijd mogen gooien tijdens een ruzie. Niets raakt meer in een ruzie tussen 2 partners als er iets negatiefs over je eigen kind wordt uitgesproken. Als de bloedband ingezet wordt kan het een flinke – zelfs blijvende – deuk in je relatie geven. Laten we voor ogen houden dat deze band tussen mensen heel bijzonder is, en laten we respecteren en waarderen. Laat het een inspiratiebron zijn om te proberen de stiefband net zo mooi en bijzonder te laten worden als de bloedband. Immers, dichter kun je niet bij iemand staan door die bijzondere band.