28 feb Samengesteld gezin problemen
Het zal je maar gezegd worden als je net al je moed bij elkaar hebt geraapt. Moed om te durven uitspreken dat jullie het best wel moeilijk hebben.
Schaamte over de ‘staat’ van het samengesteld gezin, kom ik steeds vaker tegen. Wie weet komt het wel omdat wij in een wereld leven waarin social media ons laat zien, dat het plaatje perfect moet zijn.
Deze week gaat het over Monique die ‘alleen maar’ iemand zocht aan wie ze haar verhaal kwijt kon. In staccato was haar relaas:
– het is erin geslopen
– ik begrijp het niet
– ik ben toch niet gek
– het moet gewoon stoppen
– ik ben op
Bijzonder wel als je bedenkt dat je alleen al door te luisteren je de ander kunt helpen. Luisteren in plaats van een mening ventileren: “je wist toch waaraan je begon”. Het drukt mensen in de verdediging, daar waar ze om hulp vragen.
Ja inderdaad Monique had die glazen bol en ja ze was zich 100% bewust van wat ze tegemoet ging. Volop haar eigen sores tegemoet. NOT!
Mensen vinden ergens iets van. Niet om bijdehand te goed, maar ik zeg dan altijd: “wat je vindt dat breng je naar de politie”.
Wat zou het fantastisch zijn als een mening plaatsmaakt voor nieuwsgierigheid:
– wat voel je
– wat heb je van mij nodig
– stel dat
– wat als
– waarin verschilt jouw verwachtingen versus uitkomst
In het kort:
- Je voelt je niet gezien en niet gehoord.
- Vraag wat je van de ander verwacht zoals bijv. “Je hoeft alleen maar te luisteren”.
- Stel open vragen en wees nieuwsgierig als er om je mening wordt gevraagd.
Je zult je verbazen over hoe jij kunt zorgen dat de ander lucht en ruimte voelt.
Food for thought op deze vrijdagochtend ..
Ik wens jullie een mooi weekend toe.
Liefs,
Marianne
.
.
.
(om privacy redenen noem ik haar Monique)