16 mrt Schuldgevoel .. nee echt niet!

Schuldgevoel had ik maar..? Nee, echt niet!

Terugkijken op een gebeurtenis van 20 jaar geleden met de kennis en kunde van nu is hèt perfecte recept voor een verlaat schuldgevoel. Had ik maar…

(tekst gaat verder onder de foto)

We maken ons er allemaal schuldig aan als we terugkijken op een scheiding van 20 jaar geleden. Achteraf gezien had ik zoveel dingen anders, lees beter, kunnen doen. Maar is dat eigenlijk wel eerlijk? Doen we onszelf niet vreselijk tekort als we op die manier reflecteren op ons eigen handelen? Ik denk het wel. In de tijd van de scheiding en daarna met een nieuwe partner was ik bezig met survivallen; proberen alle ballen hoog te houden en vooral naar de buitenwereld te bewijzen dat ik echt wel de juiste beslissing had genomen. Buitenstaanders stonden immers als hyena’s klaar om te oordelen, veroordelen zelfs. Achteraf gezien waren hun oordelen wellicht niet helemaal fout maar op dat moment waren ze voor mij niet aan de orde. Ik wilde laten zien dat ik het wel kon, een perfect gezin, een samengesteld gezin. Ik wilde laten zien dat ik echt gelukkig was, hoewel geluk op bepaalde momenten eerder aanvoelde als wanhoop.

Ik kan me nog onze eerste vakantie als samengesteld gezin herinneren. Kamperen met 5 kinderen in de leeftijd van 2 tot 7 (oudste twee van hem, jongste drie van mij). Wat een uitdaging! Natuurlijk stapte ik in de valkuil alles goed te willen regelen voor alle vijf de kinderen; zwemmen, spelen, koken, kinderen douchen, bedrituelen etc. Na twee weken vakantie was ik gesloopt en ernstig aan vakantie toe! De spanningen liepen hoog op met 7 personen in een te kleine caravan…

Terugkijkend had ik het echt rustiger aan moeten doen, meer tijd moeten nemen voor het proces en hulp moeten vragen. Hierover pratend met mijn kinderen, die ook in het scheidingsvak zitten, voel ik nog wel eens de beschuldigende vinger. “Had je dan echt niet…?” Ze zullen dit niet bewust doen maar ik voel het af en toe wel zo. En toch weiger ik aan dat gevoel toe te geven. Ik heb op dat moment gehandeld zoals ik dacht dat goed was, met de kennis en kunde van toen. Een betere versie van de geschiedenis had ik niet te bieden. Ik kan alleen maar hopen, dat als het hun overkomt, zij het veel beter zullen doen.

Met dit in gedachten kijk ik ook naar mijn cliënten in mijn praktijk. Iedereen handelt op de manier zoals hij of zij op dat moment het beste lijkt. Al pratend komen deze ouders wellicht tot nieuwe inzichten, en dat is mooi, maar de beschuldigende vinger van iets dat eerder gebeurd is, zullen ze van mij niet krijgen.

Warme groet
Mariël