26 aug BBQ opa en oma van wie?
‘Bij wie hebben jullie een barbecue?’… vroeg een vriendin aan de vrouw van mijn ex?
‘Bij de opa en oma van de kinderen van mijn man, de vader en moeder van zijn ex dus…’ Het bleef even stil aan de andere kant van de lijn.
‘Dus, als ik het goed begrijp ga je eten bij de ouders van de ex van je man?’ …
‘Jij en jullie dochter dus ook en alle andere kinderen?’ …
‘En is zijn ex er dan ook bij?’ …
‘Ook met haar vriend?’ …
Weer even die stilte.
‘Jeetje, nou… tja, wat fantastisch eigenlijk zeg’ ...
(tekst gaat verder onder de foto)
Niet zonder slag of stoot!
Fantastisch is het inderdaad, concludeerde de vrouw van mijn ex geliefde en ik toen zij mij dit verhaal tijdens die barbecue vertelde. Fantastisch voor ons allemaal, om zo te kunnen leven in harmonie met elkaar. Maar dit ging echt niet zonder slag of stoot!
Net als bij veel samengestelde gezinnen het geval is, hebben we hier hard voor moeten werken. Want eerst moesten het verdriet en de teleurstelling van de scheiding verwerkt worden, voordat we met vallen en opstaan een nieuwe manier vonden om met elkaar om te gaan. Niet alleen wij als ouders moesten hier onze draai in vinden. Ook familieleden, nieuwe geliefden en vrienden hadden hier op hun manier de tijd voor nodig, om uiteindelijk na een tijd instaat te zijn om dus samen te barbecueën, verjaardagen te vieren, diploma uitreikingen en zwemdiploma’s bij te wonen, etc. Maar het is gelukt, we hebben het gedaan. Hoe?
Door acceptatie, tijd te nemen om te rouwen en liefdesverdriet te verwerken, schuldgevoel een plek te geven en weer verliefd te worden, los te laten, te respecteren, ieder zijn eigen tempo te laten, discussies er kunnen laten zijn en erop te vertrouwen dat uiteindelijk iedereen ‘het beste’ wil, hoe idioot ‘het beste’ van de ander je in beginsel ook kan lijken.
Help!
Dit zijn natuurlijk mooie woorden, maar ga er maar aanstaan. Wij konden dit ook niet altijd alleen, omdat we onze eigen blinde vlekken hadden en stoeiden met onze eigen gevoelens en die van anderen en daarnaast ook nog nooit samengestelde gezinnen hadden gehad. We kwamen er namelijk wel vrij snel achter dat zo’n samengesteld groepje heel anders werkt dan dat ‘normale’ gezin. Er spelen allerlei trekkrachten en emoties, onderliggende gevoelens waar je van te voren geen notie van hebt. Bloedband versus stiefband, loyaliteiten, verwerkingsprocessen, ex-partner verhoudingen, ontwikkelingsfases van kinderen… etc.
Met enige schaamte, want dat ‘normale’ gezin hadden we al verprutst, heeft ieder voor zich en soms gezamenlijk hulp in geroepen om de boel op het gewenste pad te krijgen. Met horten en stoten is dat gelukt.
En ja, daar staan we dan, op de barbecue van mijn vader en moeder, met mijn geliefde die ook 3 kinderen heeft, maar die nog in een andere acceptatie fase verkeren en er zodoende nu nog niet bij waren. Wel met mijn 3 dochters, waarvan er twee van de man rechts op de foto zijn, hij die dat boze kleine meisje in zijn armen heeft, zijn dochter, het zusje van de twee oudsten. De vader van de jongste van mij staat helaas niet op de foto met zijn vriendin en haar twee zoontjes. Het contact is okay, maar niet op barbecue niveau. En dan staat daar in het midden de stiefmama van mijn twee oudsten te stralen, die dan weer de moeder is van de jongste zus van hen…
Het toverwoord?
Acceptatie en respect, alle vaste verwachtingen loslaten en ieder zijn eigen tempo laten bepalen in het vinden van zijn of haar plekje in zo’n nieuwe groep!
En lukt het even niet? Vraag hulp!
Mijn collega’s van Stief & Co en ik helpen jullie graag!
Groeten,
Jantien de Bruin & team Stief & Co
jantien@stiefenco.nl